A aldea de Nebra, seleccionada para a Bienal de Arquitectura de Venecia
Un pequeno núcleo de poboación, de apenas unhas decenas de veciños, opta a un dos premios de arquitectura máis prestixiosos do mundo
Foi seleccionada pola pavimentación das rúas que fixeron os canteiros locais con granito silvestre
Fronte ao mar do Son, ao pé da serra do Barbanza, está Nebra, seleccionada para a Biennale como exemplo de pavimentación para núcleos rurais.
"Nebra é unha aldea pequeniña nunha zona moi rica, porque as casas son modestas, pero todas de gran calidade construtiva. A contorna ten moito carácter, cunha capela lindísima e un cemiterio precioso con lápidas de mármore que están no chan. É como un promontorio e vese a costa", describiu José Carlos Seoane, o arquitecto encargado do proxecto de pavimentación deste núcleo.
"Vimos que había calzadas que estaban empedradas, que daban acceso aos núcleos, e que houbo unha época en que se asfaltou todo; mesmo vimos como quedaban soterradas as propias calzadas", explicou Luís Oujo, o alcalde de Porto do Son.
Foron supostas "modernizacións" dos anos 60 e 70, que non respectaron o carácter deste e de tantos outros núcleos rurais de Galicia.
"Son lugares con topografía complexa e os obreiros teñen que adaptarse a desniveis e hai que facer mil encontros. En Galicia temos moi boa pedra, moi bo granito e aínda temos moi bos canteiros, pero por desgraza perdeuse ese vínculo, de construír vinculado á artesanía e vinculado ao material da terra", subliñou o arquitecto José Carlos Seoane.
Para as rúas de Nebra empregouse o que denominan granito silvestre, dunha canteira a menos de cinco quilómetros. A intervención foi feita con artesáns locais, destapou nalgunhas zonas o empedrado orixinal e pretende recuperar a sombra das parras sobre as rúas.
A intención é que este tipo de rehabilitación sexa unha semente que invite á reflexión sobre o urbanismo nas zonas rurais.
